czyli wszystko co warto polecić...
Historia młodej angielki, która próbuje wrócić do życia po tragicznym wypadku, oraz pewnego arystokraty, który za wszelką cenę chce wreszcie stać się kowalem własnego losu.
Są jak dwie krople wody.
Ona eteryczna, smutna z bólem wpisanym w piękne oczy. On - przystojny, porywczy o silnym charakterze, z błyskiem buntu w inteligentnym spojrzeniu.
Co dwie tak różne postaci mogą mieć ze sobą wspólnego?
Okazuje się, że wiele.
Może nawet zbyt wiele.
Młoda dziewczyna nie pasująca do reszty, zbyt dobrze znająca prawdziwą, zatajoną przed ludnością Panem prawdę na temat Kochanków z Dwunastego Dystryktu, Kosogłosa i wszystkiego tego co działo się za murami Trzynastki, chce naprawić błędy, jakie jej matka popełniła w młodości i wyrusza na poszukiwanie samej siebie...
Ludzie w dzisiejszych czasach są mało wrażliwi na piękno. A najwyższym pięknem jest muzyka i poezja.
Od setek lat ludzie piszą wiersze tylko po to by uzewnętrznić emocje. I dzisiaj emocje są nam bardziej potrzebne niż kiedykolwiek... Są tym co nam potrzeba, aby ludzie pozostali ludzkimi.
Najpiękniejszą formą poezji jest muzyka.
A muzyką jest również cisza.
Najpiękniejszą formą poezji jest cisza...
Nie człowiek jest autorem scenariusza do swojego życia. Los drwi z ludzi i śmieje się im w twarz. Po wielu, wielu latach, z tych najpiękniejszych dni pozostanie tylko echo, echo wypowiedzianych dawno temu słów, w których oboje pozostali na wieczność uwięzieni.
hej, aby nie robić spamu pod postem , postanowiłam napisać tu, że zapraszam na mojego bloga. http://nadrodzedozycia.blogspot.com .
OdpowiedzUsuńBardzo podoba mi się twoja historia, i zapewniam, że będę wpadała częściej. ; ) pozdrawiam Nicole.